dag 14 - Onesse-et-Laharie naar Sorde l'Abbaye - 84 km

WHOEHA!!!! De pyreneeën liggen ca 60 km voor ons en wij kunnen ze nu al zien!!!! Nog een dagje in Frankrijk morgen en dan gaat het gebeuren ....

Vanochtend eerst lekker easy de boel opgeruimd op de camping in Onesse-et-Laharie - het zonnetje stond strak blauw aan de de hemel dus 'wie döt mij wat vandage, heb de baanden vol met wind .....' Tot aan St Jean Pied de Port dat aan de voet van de Pyreneeën ligt en waarmee de eerste serieuze klim een feit wordt, is het zo'n 140 km. We besluiten die afstand in 2 dagen te doen wat betekent dat ca 70/80 km vandaag volstaat. Alle tijd vandaag dus.

We nemen afscheid van de campingbaas met nog een extra kop koffie op het terras. Zo'n type surfdude annex beachboy van weleer met dito muziek, een beetje hyper maar wel erg vermakelijk. Hij runt de camping met z'n zoon - mevrouw Surfdude is er niet of heeft waarschijnlijk al haar biezen gepakt, denken we. Per jaar ontvangt de camping zo'n 120 pelgrims, de meesten per fiets. Als je dan bedenkt dat er vanuit de hele wereld jaarlijks zo'n 180.000 pelgrims per voet èn fiets zijn, dan valt dat aantal wel mee. Ach, en het totaal kun je ook nog relativeren want de Zwarte Cross herbergt in één weekend meer dan die 180.000 mensen ;)

We fietsen vandaag nog zo'n 60 km door de dennenbossen van Les Landes. De afwisseling zijn de smalle riviertjes waarbij je kort even snel naar beneden gaat, brug over en meteen weer kort omhoog. Voor de rest is het vlak - we touren rustig achter elkaar aan - Kees het gross van de tijd voorop. Het gaat prima met ons! We vinden elkaar nog steeds erg aardig. De ergernissen en ruzies blijven uit en we hebben ook niet de neiging elkaars remmen te saboteren of banden leeg te steken. Alles heerlijk in harmonie.

 Vlak voor Dax, een Romeinse aandoende stad, verandert het landschap ineens. Weg zijn de naaldbomen, de heide en de varens. Het wordt meteen glooiender. We zien in de verte in het dorp Buglose een mooie kerk en maken graag een ommetje, toch tijd zat. Grappig was dat in de kerk 3 zakjes hingen waaruit pelgrims een boodschap tot nadenken konden halen: spirituele teksten, gebeden of bijbelse uitspraken. Toen we eindelijk een zakje hadden gekozen, bleken alle 3 leeg te zijn. De dienstdoende zakkenvuller was misschien wel op vakantie of had nog geen tijd gehad voor nieuwe briefjes. Ach, we bedenken zelf wel iets inspirerends.
Op naar Dax! We moeten zelfs even wennen aan de drukte van een stad, hadden we immers tijden al niet meer meegemaakt. We nemen alle tijd om daar rond te kijken, lekker te lunchen en we brengen een bezoekje aan de plaatselijke kathedraal. Weer eens erg mooi en indrukwekkend. Met de soort van office manager mogen we mee naar de sacrestie om daar een stempel in onze pelgrimspaspoorten te laten zetten. Ze beveelt de camping in Sorde l'Abbaye aan en daar zitten we nu, een rustige eenvoudige municipal camping aan de rivier Gave d'Oloron maar met wèl een privé grindstrandje waar we nu heerlijk zitten te bbqen en te genieten van de mooie avond.