dag 24 - Molinaseca naar Triacastela 89 km

En hij was pittig vandaag, die klim! 
Gelukkig hadden we een flink ontbijt achter de kiezen dat door de uitbater van 'The Way' met zorg was voorbereid. Dat vond hij belangrijk, want hij weet dat je veel energie verdoet tijdens een camino. Hij claimt er zelf al 27 keer één of een gedeelte daarvan gelopen te hebben. Mèt een slecht functionerende knie, want daar had hij 45 jaar geleden een ongeluk mee gehad. De beste man blééf maar geroosterde boterhammen aanslepen.
Bij ons vertrek, plaatste hij een stempel in ons pelgrimspaspoort en zag dat de eerste uit Eindhoven kwam. 'Ah, PSV!' die kende hij wel ..... en ook de bekende hollandse wielrenners van de jaren 70/80: Goop Zoetemelk en Gan Ganssen. 

De eerste 45 km ging het allemaal best. Klein beetje klimmen, maar niet te spannend. We doen een terrasje aan en keuvelen wat met fietsers en wandelaars om ons heen. Ieder een eigen opstapplaats en een eigen camino. We horen veel nationaliteiten en wat je van iedereen wilt weten en wat iedereen van ons wil weten is: waar kom je vandaan, waar ben je begonnen en hoe lang ben je onderweg?

We konden de route van vandaag lastig inschatten: werd ie nu wel of niet zwaar ?
Maar toen kwam die motherf*cker, zoals we inmiddels alle hellingen steiler dan 5% en langer dan 2 kilometer noemen. Het eerste stuk 17 km en een paar km van 9% en daarna nog eens een paar keer een kilometer of 2. Zonnetje brandde er lekker op los. En dan toch: als altijd na zo'n intensieve inspanning ben je supervoldaan, terwijl je tijdens denkt: waarom doe ik eigenlijk zo iets idioots ..... 
Inmiddels worden we met de dag sterker: we helpen zelfs andere fietsers met beduidend minder bagage door ze de beklimmingen op te coachen :p 
Het laatste stuk ging lekker: 12 km afdalen en dan naast het unmeunig opletten ook nog eens genieten van het fantastische uitzicht. 89 km in de benen met 1800 hoogtemeters, we stonden er zelf even van te kijken.

Nog ca 140 km te gaan .... 2 dagen en dan zijn we in Santiago de Compostella. Voelt vreemd: aan de ene kant lijkt het of we al máánden onderweg zijn en van de andere kant lijkt het net alsof gisteren pas uit Eindhoven vertrokken zijn. Hoe kort het ook nog mag duren: we blijven er maximaal van genieten.