dag 9 Veigné naar Fontaine - 102 km

Om 7 uur ging de wekker en die maar meteen uit gedrukt. Goed een half uur later nogeens een poging door onze personal wake-up call in de vorm van een allerschattigst enigszins verdwaasd vogeltje dat zich nestelde op Kees' kuit. Zonder teveel paniek het beestje naar buiten gejaagd omdat ie anders de boel onderschijt (de vogel dan, hè, niet Kees :-P) en dat wil je niet.
Met een brede lach op pad, want oh la la: wat was het heerlijk weer! Prima temperatuur, half bewolkt en weinig wind, wat een kadootje. De eerste kilometers gingen lekker glooiend tussen zonnebloemvelden door en in het plaatsje met de meest fantastische naam 'Ste. Catharine-de-Fierbois' halen we een kop capuchino. De bedevaartskapel, waaraan Jeanne d'Arc ook verbonden was, is inmiddels vervangendoor de Ste Catherine kerk. Een erg mooie en sfeervolle kerk waarin je je er welkom voelde door mooie bijpassende muziek. We zagen niemand voor een stempel. Dan maar de Mairie (gemeentehuis) proberen, waar net een huwelijk voltrokken was. Bij het aanschouwen van het tafereel konden we niet helemaal ontdekken wie nu het echtpaar was. Een man liep rond in een zwart kostuum met een hoge hoed en daaronder een sjaal. Leek wel een geklede schoorsteenveger uit één van de verhalen van Charles Dickens. Moet vast de ceremoniemeester zijn, hadden we bedacht. Ook in het excentrieke gezelschap liep een man in een mooi bordeauxrood jacquet van velours met van die mooie zwaluwstaarten. Dat was vast de bruidegom. Nu op zoek naar de bruid! Ontdekt, meenden we: wel een wat oudere gezette vrouw - niet helemaal passend bij de bruidegom, vonden we. 
Het was een snelle actie - stadhuis is en na 10 minuten er weer uit. Dus wij stonden voor een dichte deur. Dan maar geen stempel tot een man van de overkant de weg overgesneld kwam: 'bonjour, je suis le maire' met de sleutel in z'n hand. Mooi! De burgemeester zelf die een stempel komt zetten en dàt op zaterdag - hartstikke leuk! Terloops vertelde hij trots dat hij zojuist het eerste homohuwelijk in zijn gemeente had voltrokken ... tja, lichtelijk gestigmatiseerd waren we dus wel en dàt voor hollanders .....
Later vandaag zagen we nog meer bruidsparen luid toeterend in auto's - het zal wel een populaire dag voor trouwlustigen zijn.

We peddelen zuidelijker richting Châtellerault langs het riviertje de 'Vienne', een zusje van de Loire maar dan minder toeristisch en met minder uitgesproken gebouwen. Af en toe duikt er eentje op en die zetten we dan ook graag op de foto,

Het leek ons wel leuk om te picknicken langs de Vienne en in Marcilly sur Vienne vroegen we een paar (volgens Kees leuke) dames naar een supermarkt. Nee, volgens hun was alles gesloten en moesten we wel 15 kilometer verder rijden. Ai, dat was jammer, maar tot onze verbazing treffen we een halve kilometer verderop een klein kruidenierszaakje. De eigenaar vond het 'débile' dat zijn dorpsgenoten niet wisten dat hij open was. Leuk gesprek met de aardige man gehad, maar hij had er geen vertrouwen in dat we onze tocht binnen onze resterende 3 weken zullen volbrengen. Maar goed, hij was ook meer van het type dat nog nooit op een fiets had gezeten. Dus zoveel waarde hechten we niet aan zijn mening. Met onze boodschappen èn een stempel in onze paspoorten staan we even later buiten.

De buikjes gevuld en verder op pad. In Châtellerault zijn we verplicht de Faubourg st Jacques te bezoeken. In deze kerk staat een levensgroot standbeeld van de pelgrimsvader himself. Alles duidt erop dat we steeds dichter bij de Spaanse grens komen drdat er meer en meer aanduidingen met de route naar Santiago de Compostella komen. Ook steeds meer mensen herkennen het: telkens enthousiaste passanten wensen ons een 'bonne courage' toe of zwaaien vanaf hun terras. 

In Fontaine zijn we de 1000 km gepasseerd en zoeken we een overnachtingplek. Morgenochtend trekken we door Poitiers verder de Acquitaine streek in ....