dag 5 Senlis naar Parijs - 100 km

Vanochtend maar meteen besloten om niet meer naar de weersvoorspellingen te kijken. Het zou nl wéér een slechte dag worden - je zou er troosteloos van worden. In plaats daarvan hadden we bedacht om betere regenkleding en overschoenen aan te schaffen en dat we in hotels moeten overnachten ipv kamperen door het weer, dat dát het maar zo is. Met die gedachte trokken we er vol goede moed - en zeker niet ten onrechte wat later zou blijken - erop uit.

Eerst op de route zien te komen waarvan we gisteren afweken. Nou, we kwamen op een vaag bospad uit dat de drukke A1 naar Parijs van ons scheidde met een groot hek. Dan maar terug en de juiste weg zien te vinden. Gelukt! Wat een heerlijk wakker worden in het gloren van de ochtend in dit frisse grote woud. De vogels die we hoorden, zullen qua soort nauwelijks afwijken van die bij ons in de tuin in Losser, maar toch klonken ze anders. Althans zo ervaarden we dat met ons selectieve gehoor. Hier en daar doken menhirs op. Onze fantasie nam weer de vrije loop en we zagen Obelix al achter een everzwijn aan het rennen. Grappig genoeg lazen we later dat het Asterix park op steenworp afstand lag.

Even later in Plailly, halen we wat broodjes bij de plaatselijke boulangerie. Kees vertrouwt het nog niet helemaal met z'n fiets en kijkt het wiel grondig na. Conclusie was dat eea niet goed aangedraaid was bij de laatste beurt. Omdat de Mechaniker er niet was, had kees onze fietsen elders laten nakijken en nu met gevolg dat het niet kundig genoeg was gedaan. Er zat niets anders op dan naar een fietsenmaker te gaan. Niet eenvoudig om te vinden. Uiteindelijk 20 km verderop in Claye-Souilly, vlak voor Parijs, vonden we een Decathlon. Voor degene die deze winkelketen niet kent: vergelijk het met een Franse Ikea waar je van alles op sportgebied kunt halen. In nederland zijn er ook al 3 vestigingen. Ze konden ons niet helpen (maar wel regenkleding gekocht) en we werden naar de buurman gestuurd: Velo 77. Probleem was binnen no time opgelost. De kogels uit de wiellagers waren bijna vierkant. Met een ‘laat maar zitten' kwam de jongeman die ons geholpen had er niet vanaf. Superklantvriendelijk, maar we schoven hem toch maar wat toe om een biertje te drinken.

Parijs lonkt en we willen verder. In Sevran, een klein voorstadje van Parijs, staat de lokale bevolking op z'n kop - ook wij kunnen niet verder. Ons pad langs het kanaal is afgezet. Blijkt dat een brandweerauto half in het water hangt. Ons gekozen slingerpad door het naastgelegen bos was niet zo handig: we moesten nog meer obstakels nemen. 

Eindelijk dient Parijs zich aan. Valt ons mee hoeveel paden gemarkeerd ziin op de weg voor fietsers. We gedroegen ons natuurlijk wel als echte Hollanders door af en toe flink door rood te rijden en lekker tegen het verkeer in te fietsen. Wat was dat super om daar in één van de mooiste steden van Europa te mogen fietsen! Tegen half 5 reden we het plein bij de Notre Dame op waar Astrids collega Yvonne en haar man Bram plus kids Bram jr en Puck ons stonden op te wachten. Zij hadden na hun vakantie aan de Atlantische oceaan nog gekozen voor enkele dagen Parijs. Hoe leuk is het dan wel niet om daar af te spreken. Nog even een hele toffe stempel gescoord binnen in misschien wel de bekendste kathedraal van Europa (op de St Pieter na). En samen nog even gezellig wat gedronken. Na onze vakantie zien we elkaar wel weer.
En toen het absolute HOOGTEPUNT van de dag: we zijn onder de Eiffeltoren door gefietst!!! Wie kan dat nu zeggen? 
Het plan was om nog net buiten parijs 20 km zuidelijk een camping te nemen maar besloten om toch maar een hotel te regelen. Het was inmiddels half 8 geweest en we vonden het wel prima. In de wijk Arceuil lekker in een bistro gegeten en nu op even heerlijk van een glaasje vin rouge genieten. Proost, beste mensen, op een onvergetelijke dag!