dag 20 Belorado naar Cavia - 91 km

De oordoppen hielpen vannacht, maar ondanks dat werden we toch regelmatig gewekt door jongeren die luidkeels gezongen met de Beloradose Jan Smit of BZN. De eigenaar van hostel Waslala had zelf geen oog dicht gedaan en was nog getuige van de afsluiting van het feest: traditiegetrouw gaat dan de lokale drumband met zo'n 300 lokale fans om half 5 's ochtends al luid trommelend, schreeuwend en lallend door de straten van het dorp. Moet je eens voorstellen dat dat de Plechelmusharmonie dat als afsluiting doet van de Hellehondsdagen met 300 beschonken Luttenaren achter zich aan ......

Wij zaten in ieder geval om half 9 (jaja, je leest het goed) op de fiets. Meteen getrakteerd op 2 rottige klimmetjes, waarvan we dachten dat we die wel gehad hadden. Eerst dachten we nog dat het kwam door de wind dat we voor geen meter vooruit kwamen, maar we klommen van 770 mtr naar 990 mtr in 4,5 kilometer en later nog eens. Zo schommelden we op de vroege ochtend steeds tussen 700 en 1040 meter. We weten wel een leukere manier om wakker te worden. Daarnaast denken we, omdat we nu al sinds Les Landes geen vlakke landschappen meer gezien hebben, we ons gevoel voor horizontaliteit verloren zijn. Zo denken we te moeten klimmen als het bergafwaarts gaat en ook dat we een makkie hebben terwijl we zwoegend op de pedalen moeten.

Tijd voor koffie om even de reset-knop in te drukken! Binnen kwamen we Cees en Corry tegen die per fiets onderweg waren naar Malaga. Even kort mee gesproken: zij doen al sinds 2006 hun vakanties op de fiets en zijn erg enthousiast over Spanje. 
Na deze pauze gaat het een stuk lekkerder. Over 20 km nemen we weer een pauze en daarna zijn we al in Burgos, de hoofdstad van het vroegere koninkrijk Castlië.
In de pauze treffen we Cees en Corry weer en we eten even gezamenlijk een broodje en wisselen nog wat ervaringen uit. 

In Burgos nemen we uitgebreid de tijd deze mooie stad te bewonderen. Eén van de highlights was toch wel het bezoek aan de Catedraal. Wat een pracht & praal en wat een oog voor detail door de kunstenaars van weleer. Gemengde gevoelens hadden we hier overigens wel een beetje bij. Wat een contrast moet het vroeger zijn geweest tussen de armen en de rijke katholieke kerk èn wat een zelfverheerlijking van de bisschoppen en aanverwanten van weleer om zichzelf zo prominent te laten vereeuwigen.
Maar ook: wat kunnen we toch nog genieten van de bewaarde beelden, schilderijen en andere kunstschatten die nu nog bewaard zijn gebleven.
We drinken nog wat op het plein voor de Catedraal en verlaten via de mooie pelgrimsbrug het oude centrum om de camping in het 20 km verderop gelegen Cavia op te zoeken.

Dat ging niet zonder slag of stoot. In Cavia aangekomen, stond er geen bewijzering. In het routeboekje klopte de aangewezen richting ook niet. We vroegen wat lokale Cavia's maar voor ons was het volstrekt onduidelijk of er nu wel geen camping in de buurt was. Henk, de eigenaar van het hostel in Belorado, had ons als gewaarschuwd dat de campingadressen in het boekje niet altijd meer bestaan ondanks recente druk. De nieuw aangelegde snelweg A62 had nl sommige hostel en campingeigenaren doen besluiten om te stoppen omdat er weinigen nog een tussenstop hielden. We gingen er al vanuit dat dat nu ook het geval was. Dus dan maar in een dorp verderop ons geluk beproeven voor een overnachting. Net op weg over een stoffig grindpad werden ingehaald door een mountainbiker, een man op leeftijd. Kees vraagt de man of hij toevallig een camping in de buurt weet. Jazeker, en hij draait meteen z'n fiets om om met ons mee te fietsen naar de camping die zo'n 2 km verderop ligt en laat dat nou nèt die camping uit het boekje zijn die inderdaad door de snelweg niet meer gangbaar te bereiken is. Supertof dat de man meefietste!

We zijn benieuwd naar morgen: de omgeving wordt steeds vlakker - eens zien hoe we dat gaan ervaren.