dag 19 Nájera naar Belorado - 71 km

Wel duidelijk dat ook in Spanje het vakantieseizoen zo'n beetje over is. We stonden met 3 stellen op de camping en uiteindelijk waren wij (natuurlijk inmiddels) de laatsten. Een ander jong Spaans stel kwam gisteren ook fietsend aan. Zij waren vanuit Jaca, zo'n 200 km vanaf de camping, al zo'n 4 dagen onderweg. Niet spannend zou je denken, maar wel in de wetenschap dat ze het hele traject offroad hebben afgelegd. Fernando had bij een ski-ongeluk zijn knie verwond en dat begon hem nu op te spelen. Ze gaan daarom verder op asfalt.

Het was vandaag een stuk koeler dan gisteren. De temperatuur schommelde tussen 30 en 35 graden. Daarbij stond er een straffe windkracht 4 vanuit het zuidwesten, dus we hadden weer wat flink te mopperen ;)
Zelfs helling af moesten we regelmatig op de pedalen. 
We rijden de Rioga streek uit, de provincie Burgos in en daarmee verandert ook het landschap. De rode rotsen en dito grond werden lange uitgestrekte glooiende velden waar recentelijk nog, voor ons niet meer te achterhalen graansoorten stonden. Tot zover je kon kijken, waren het kilometers van geel stoppelend tapijt. 
Ook zijn hier wat meer abdijen cq kloosters te bezichtigen. Omdat we niet alle willen aan doen, pikken we willekeurig er eentje uit: Monasterio San Milan de Yuso, een augustijns klooster waar we even een ommetje voor moeten maken. We vertrekken er met weer een stempel rijker in ons pelgrimspaspoort. Blijft altijd een leuk moment, waarna we altijd kindsnieuwsgierig snel kijken naar het embleem ervan.

Er zijn wat valse klimmetjes die we aan het begin van de route van vandaag  nog hebben: nèt even steiler dan we inschatten of nèt even langer. Later wordt het minder steil maar soms wel verrekte lang. We zitten te puzzelen over de af te leggen afstand van vandaag. Probleem is dat de eerstvolgende camping 120 km verderop ligt. Met deze temperatuur en wind nauwelijks te doen. We spreken af dat we bij Belorado bekijken wat we gaan doen: zeggen de benen 'ja' dan doen we een goede poging en anders zoeken we wel een andere overnachtingsmogelijkheid. 

Die keuze werd voor ons gemaakt toen ca 25 km voor Belorado Astrids fietsketting brak. Op de technische avond bij Bike and Travel store met de MTB dames uit De Lutte had ze waarschijnlijk bij dat onderdeel niet goed opgelet en kon alleen maar concluderen dat ie gebroken was èn op de grond lag. 
Gelukkig had Kees meer gereedschap bij zich dan kleding, dus een kettingpons werd snel tevoorschijn getoverd. De vuurdoop heeft hij ruimschoots doorstaan: èn de eerste keer dat Kees een gebroken ketting moest repareren  èn meteen aan de kant van de weg. Hier was de wind wél onze vriend, want zonder beschutting en windstilte, zou het niet te harden zijn geweest op die plek. Als laatste moest het breekpennetje van de schakel nog verwijderd worden, toch maar even voor de zekerheid verifiëren of hij dat wel goed zou aanpakken, belde Kees nog even met de backoffice van Bike and Travel waar Hans Erik even snel de telefonische service verleende. En ..... hoppa! De ketting liep weer als een treintje. 

Dat was helaas in de laatste 25 km bij Astrid niet het geval. Die zat er helemaal doorheen, ondanks het vele drinken en juiste eten gedurende de trip. Tja, een fysieke off day hoort er ook bij en dan is het goed tijdig te stoppen. In Kees' wiel hangend is het in ieder geval gelukt om Belorado te bereiken en toen nog een slaapplaats regelen. Het eerste hotel was vol en bij het tweede weten we nog steeds niet of het vol was. Ook weer een verhaal apart! We komen daar en niemand te bekennen die ons kon helpen, maar wel het hele terras vol. Nogmaals naar binnen, ontdekten we een man die aan de tafel lag te slapen. Eén van de gasten probeerde hem te wekken en na een tijdje lukte dat pas. Stomdronken! Hij strompelde naar de bar en begon meteen bier te tappen. Ons negerend, hielp hij eerst anderen en mompelde (waarschijnlijk) dat hij vol was of niet. Wij waren in ieder geval wel klaar met deze gast. Gelukkig even later een alleraardigst pensionnetje gevonden van een Hollandse eigenaar. Hij was al 30 jaar weg uit Nederland en woonde hier sinds 2006. 
Tijdens het inchecken worden we opeens een Nederlandse vrouwenstem achter ons. Is het verdorie Mia van 66 die we zaterdag ingehaald hadden bij de klim vanaf St Jean Pied de Port! Zit in een alberge schuin tegenover ons ....

Lekker gegeten in het centrum hier tijdens het jaarlijkse dorpsfeest dat 14 dagen duurt. Schijnt dat het tot diep in de nacht lawaaierig is en we hebben al oordopjes van de pensioneigenaar gehad. 

Astrid is al weer topfit en Kees is de held van de dag :-)