dag 12 - Auberterre sur Dronne naar Cadillac - 103 km

De wekker zou om half 8 gaan, maar een uur later werden we pas wakker. Bij Astrid is half 8 klaarblijkelijk 8.30 uur. Maar wel lekker een uurtje extra slaap kado. In deze relax-modus verliep ook de verdere ochtend. Eerst bezoekje aan die mooie in rotsen gebouwde kerk, église monolithe St Jean. Wat een ontzettend leuk dorpje is Auberterre sur Dronne! Daarna op ons gemakje een beetje bult op bult af op onze verdere route. We pakken zo nog een paar minuten Charente mee want even later komen we via St Aulaye de Dordogne binnen en dan weet de helft van Nederland meteen waar we zitten op het moment. Weer zo'n leuk dorp en bij het passeren van een hartstikke uitnodigend terras konden we de verleiding niet weerstaan om nog maar weer een kop capuchino te pakken. Met als gevolg dat we om half één pas 10 km op de teller hadden staan. 

Gelukkig ging het in de kilometers daarna er wat minder heuvelachtig aan toe en kwamen we door wat uitgestrekte gebieden met veelal naaldbomen. Oh, wat ruikt dat heerlijk! Het tempo nam flink toe, maar niet voor lange duur. Bij het overgaan naar een landschap met louter wijngaarden tot zo ver het oog reikte, begonnen ook de klimmetjes weer. Maar een erg mooie omgeving en we genoten van ieder vergezicht: veel wijnhuizen en oude chateaux doken op aan de horizon. Niet zo heel gek, want Bordeaux was maar een paar kilometer verwijderd. 

De dorpen lagen steeds verder van elkaar en daar waar er een was, was het compleet uitgestorven. We kwamen nauwelijks mensen tegen, opvallend. Het waren wèl mooie dorpen: veelal laagbouw, begane grond en in lichte tinten gestuct. Alle voorzien van luiken in lila, lavendel of lichtgroene tinten of enkele donker gebeitst. Sommige hadden romeinse daken - afwisselende type dakpannen in terracotta kleuren. Met het steeds harder klinkende geluid van de krekels in de bermen, verraadde het dat we absoluut in het zuiden van Frankrijk aangekomen waren. 

Ook hier, herkende de enkeling die we tegenkwamen meteen onze missie. Zo kwamen we bij een kruispunt dat niet op onze navigatie stond en riep op afstand een boertje: 'Compostelle? C'est direction!' al wijzend naar de richting waar we naar toe moesten.

Daar op een heuvel in de verte lag St. Emilion, dé bekende wijnstad van de Bordeaux streek. Leek ons leuk om te kijken en inderdaad: erg mooie gebouwen en straatjes maar commercieel vet uitgebuit. In zo'n beetje ieder huis vertegenwoordigden de omliggenden wijnhuizen hun producten en de wannabe nouveau riche liet zich daar graag zien. Lekker vanaf de camping in je chicste casual outfit met dito teenslippers mee doen met de rest en je voor veel te hoge bedragen je een paar flessen wijnen laten kopen die je eigenlijk niet eens lust. Maar ja, de rest doet het ook en even later kachel je in je middenklasse gezinsauto weer naar de camping om voor je kids pizza à emporter te halen want je moest zo nodig mee doen met de grote jongens .... Ach, wellicht zien wij het te gekleurd omdat we met een totaal andere reis bezig zijn. We hadden trouwens er wel last van die commercie: moesten nota bene € 9 betalen voor 2 glazen cola! 

Nog een paar kilometer klimmen en dalen door die fantastische mooie wijnstreek en we zijn bij de geplande camping in Cadillac. Ook hier staan weer erg mooie gebouwen en die gaan we morgenochtend maar eens bewonderen. 
Ondertussen zijn we vandaag over de helft van het aantal kilometers van onze route aanbeland. In theorie betekent dat terug tellen maar daar zijn we nog niet aan toe. Kees komt met dé oplossing: we zijn nog lange niet op de helft van het aantal hoogtemeters, dus we hebben nog een mijlpaal in het vooruitzicht!