dag 13 - Cadillac naar Onesse-et-Laharie 111km

20 augustus 2014 - Onesse-et-Laharie, Frankrijk

Voor de verandering worden we een uur voordat de wekker gaat wakker of gewekt. We hebben nl een buurman die nogal wat vreemde geluiden maakt van sissen, rochelen tot grommen aan toe. Gisteravond al wisten we niet zo goed wat we met hem moesten. Een man van net 60, lang grijs haar gebonden in een staart en een geleefd gelaat. Hij zoekt contact en als hij merkt dat we uit Nederland komen, poogt hij Duits te praten. Geen doorsnee campinggast, dat hadden we al gauw in de gaten en ook dat ie te diep in het glaasje had gekeken. We probeerden hem maar te negeren. Later komt hij bij ons en schuift ons een fles wijn toe. We probeerden dit kado vriendelijk af te slaan maar hij was vasthoudend: 'for mein freunden'. Nou, vooruit dan maar. Hij ging terug naar z'n tent en vloekte nog een paar keer 'scheisse!' nadat hij enkele keren struikelde en daarna was het stil. 
De ochtend in Cadillac begon grauw en somber met lichte dreiging van regen. We pakken onze zooi weer in en zijn er verbaasd over dat het toch iedere keer weer lukt om die mega hoeveelheid aan bagage compact op onze fietsen te krijgen. Bij ons vertrek besloten we om de buurman toch maar wat toe te schuiven als dank voor de fles wijn (die hadden we natuurlijk wel opgedronken). Inmiddels nuchter was de man anders aanspreekbaar en we raakten met hem aan de praat. Zijn leven was het Franse vreemdelingen legioen en in zijn beleving was hij nu aan de kant gezet zonder pensioen of voorzieningen. Hij kon tot het einde van het zomerseizoen - medio september - op de camping blijven. Tot dan was zijn geschonken oude tent z'n huis en daarna moest hij maar zien. Op het moment dat Kees hem vragend bevestigde: 'Je bent dus dakloos, een clochard?' brak de man en begon te huilen. Dit was ook niet wat hij wilde. Tja, daar stonden we dan met ons zo gecontroleerd leven dat we volgens onszelf volledig in onze eigen hand hebben of althans dat proberen. Er zijn genoeg mensen bij wie dat niet lukt of wie het te laat kunnen keren. We kunnen deze man niet helpen,alleen even een luisterend oor bieden en een bemoedigend klopje op z'n schouder geven. We beloven een gebedje voor hem te doen als we in Santiago zijn. Dat effect ebte nog even na toen we de St. Blaise kerk in Cadillac binnen traden..... het beïnvloedde het begin van de dag wel.

Reden te meer om optimaal van deze luxe reis te genieten en dat deden we. Na 2 - 3 stiekem toch pittige heuveltjes lieten we de wijnstreek achter ons en raceden we Les Landes door. Lange vlakke omgeving met uitsluitend dennebossen links en rechts van ons. Waarschijnlijk zijn, net als op de Leenderheide en in het Lutterzand, heide en dennebomen hier ook elkaars beste vriend want regelmatig zag je de dikke purper gekleurde tapijten tussen de bomen door. Een prachtig gezicht!
We pauzeerden in Hostens bij een groot meer en even later een wat uitgebreidere lunch al picknickend aan de oevers van de Grande Leyre, een riviertje dat gretig werd gebruikt door kayakvaarders. Het had allemaal wel een beetje weg van onze eigen Dinkel. Daar moesten er maar niet te lang bij stilstaan want als je dat mooie allemaal thuis naast de deur hebt, wat heb je dan in hemelsnaam te zoeken in het verre Frankrijk. We moesten er wel om grinniken. 

Verderop in de route kwamen we de eerste wandelaar achterop, op pad naar Santiago de Compostella. Hij was nu 3 dagen onderweg en heeft er in totaal 2 maanden voor uit getrokken. Even later volgen er nog meer wandelaars en dat zullen vast niet de laatsten zijn. We vinden het erg leuk om anderen nu eens een 'buen camino' te mogen toewensen. 
De laatste stop is in Labouheyre waar we de St. Jacques kerk binnen gaan. De kerk laat veel tekenen van de pelgrimsvader zien: beelden, glas in lood ramen met zijn beeltenis en in de gewelven van de entree waren St Jacobsschelpen met Franse lelies uit gehouwe n. 

Om kwart voor 6 op de camping, tent opgezet en genieten van het mooie weer. 
We willen nog even kwijt dat we het ontzettend leuk vinden om de reacties op onze reisverslagen en foto's te lezen via facebook, reislogger, app etc etc. Het was aanvankelijk bedoeld als naslagwerk voor onszelf later en voor onze kids en door het met meerderen te delen, wordt het voor ons alleen maar waardevoller. Bedankt hiervoor.

foto 1-28 foto 2-29 foto 2-28 foto 3-23 foto 4-21 foto 5-16 foto 1-29 foto 2-30 foto-12 foto 3-24 foto 4-22 foto 5-17 foto 1-30 foto 2-31

Foto’s

5 Reacties

  1. Joke nijhuis:
    20 augustus 2014
    Astrid en kees wat een geweldig doorzettings vermogen. fijn dat het jullie zo goed gaat en ervan genieten. Dat doen wij ook door jullie verslag te lezen. Wij blijven jullie volgen. Succes
  2. Huub:
    21 augustus 2014
    Bijzondere reis levert bijzondere ontmoetingen op, dat is wat langzamerhand wel duidelijk wordt. Kan me voorstellen dat ook het tegenkomen van andere Santiago gangers je als het ware "draagt". Heel mooi om te lezen, prachtige schrijfstijl ook. Ik geniet (maar ga niet weer op fietsvakantie hoor hahahahaha)
  3. Henk:
    21 augustus 2014
    Astrid en Kees, wat een prachtige verhalen, leuk om te lezen en het bloed kriebelt soms, is dit iets voor ons? Op de site van LWC http://www.lossersewielerclub.nl/ staat een doorkoppeling naar jullie Blog.
    Alle LWC-ers wensen jullie natuurlijk een zeer goede voortzetting van deze tocht en is alle training toch niet voor niets geweest. In Spanje terug naar ± 80 km per dag en genieten.
    Veel Succes,
    Henk Noordkamp
    LWC
  4. Jose Olde Benneker:
    21 augustus 2014
    Ik geniet elke dag van jullie verhalen..... wie het ook is, de schrijfstijl is erg leuk en boeiend.
  5. Tjitte:
    21 augustus 2014
    Het is zo leuk om jullie op deze reis zo te kunnen volgen. We fietsen niet mee, maar zijn zo wel enorm bij jullie activiteiten betrokken. Fijn dat het goed gaat en dat jullie veel plezier beleven op deze trip. We hebben echt bewondering voor jullie. Dikke knuffels van ons.